Oktober 2024... een dik jaar later, ongelooflijk.
Ik kan me haast niet meer voorstellen hoe het was. Horen met mijn oren. Smorgens, zonder ci, word ik herinnert aan mijn doofheid. En geniet (ja! Geniet) ik van de stilte. Want ja, er is veel geluid om me heen, zonder filter komt alles binnen, gewoon hup, stop alles in dat brein. Dus stilte smorgens, gewoon even een kwartiertje, laat me rustig wakker worden. Gelukkig doe ik het goed op veel prikkels, haha, en zoek ik zelf ook altijd naar veel of meer prikkels.
Na die 15 minuten stilte gaat het ci op en ik "aan". Nieuwe dag, nieuwe kansen. En dan ineens ben ik terug in de horende wereld en kan ik weer meedoen. Hoef ik niet lip te lezen, of mensen te vragen even te wachten omdat ik ze niet hoor. "Ik ben weer ik".
Ik geniet van alles wat ik hoor. Verwonder me nog steeds op momenten over geluid dat er ineens is. Niet omdat het een vreemd geluid is maar ik het geluid niet altijd kan plaatsen. Bijv een klapperende brievenbus, een papiervernietiger etc. Het zorgt voor grappige situaties. Blij dat het me niet aan zelfspot ontbreekt
Ik betrap me er zelf op dat ik op straat of in de winkel gesprekken volg. Ook mijn kinderen kunnen me veel minder gemakkelijk voor de gek houden. "Pas maar op, mama hoort en weet alles". Haha
Tja als me iemand vraagt of ik het een ander zou aanbevelen roep ik hard ja. Maar maak ik wel de kanttekening dat ik wel een echte bofkont ben met het eindresultaat en de weg hier naar toe.
Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder mijn CI en ben er trots op!
Reactie plaatsen
Reacties